![Sołectwo Rudno [2050x780] Sołectwo Rudno [2050x780]](https://cms-v2-files.idcom-jst.pl/sites/4/cms/szablony/185/zdjecia/orign/solectwo_rudno__1.png)
W skład sołectwa Rudno wchodzą:
- Rudno
- Rudnopole
- Młynik
Sołtys Sołectwa Rudno:
- Wojciech Cabaj
- Krzysztof Cabaj
- Sylwia Hajduk
- Jolanta Jekel
- Wojciech Szarmach
Historia wsi:
Jedna z najstarszych miejscowości w tym regionie, siedziba kasztelan z zamkiem obronnym. W dokumencie z 1229 roku przekazującym Rudno cystersom z Oliwy, obok książąt pomorskich – Sambora i Świętopełka, jako świadek wystąpił kasztelan Pantinus. Następnie kolejno własność biskupów kujawskich, ponownie książąt pomorskich, wreszcie po układzie w Milczu w 1282 roku, państwa zakonnego. W czasach Rzeczypospolitej Polskiej wieś wchodziła w skład dóbr gniewskich, dzierżawionych przez kasztelana chełmińskiego Jerzego Konopackiego, po nim marszałka koronnego Stanisława Przyjemskiego a od 1630 roku rodzinę Denhoff – Gerharda i jego synów Władysława i Stanisława. W 1648 roku istniały w Rudnie dwie karczmy, szynk i dwa młyny. W 1730 roku przechodzi wieś na własność księcia Adama Czartoryskiego, który sprzedał tuż po zajęciu tych ziem przez Prusy. W roku 1900 zbudowano we wsi z inicjatywy proboszcza i mieszkańców, dom starców z dużym ogrodem.
Jedna z najstarszych miejscowości w tym regionie, siedziba kasztelan z zamkiem obronnym. W dokumencie z 1229 roku przekazującym Rudno cystersom z Oliwy, obok książąt pomorskich – Sambora i Świętopełka, jako świadek wystąpił kasztelan Pantinus. Następnie kolejno własność biskupów kujawskich, ponownie książąt pomorskich, wreszcie po układzie w Milczu w 1282 roku, państwa zakonnego. W czasach Rzeczypospolitej Polskiej wieś wchodziła w skład dóbr gniewskich, dzierżawionych przez kasztelana chełmińskiego Jerzego Konopackiego, po nim marszałka koronnego Stanisława Przyjemskiego a od 1630 roku rodzinę Denhoff – Gerharda i jego synów Władysława i Stanisława. W 1648 roku istniały w Rudnie dwie karczmy, szynk i dwa młyny. W 1730 roku przechodzi wieś na własność księcia Adama Czartoryskiego, który sprzedał tuż po zajęciu tych ziem przez Prusy. W roku 1900 zbudowano we wsi z inicjatywy proboszcza i mieszkańców, dom starców z dużym ogrodem.